Ertuna, kitabın giriş bölümünde yakından izlediği olaylarla ilgili ilk yüzleşme anını şöyle aktarıyor: 

"Yanan tank ve araçlardan yükselen kalın siyah duman güneşli gökyüzünü maskelemişti. Biraz ileride, dumanı hâlâ tüten jipe monte edilmiş bir uçaksavar bataryasının enkazı duruyordu. Namlular burada dakikalar önce susmuştu. Araçtan arta kalan metal bir plakayı elinde tepsi gibi tutan bir muhalif savaşçı sokuldu yanımıza. Gülümseyerek elindekini uzattı. Dumanı tüten bu şeyin ne olduğunu bir süre anlayamadım. Yanan bir cesedin parçaları olduğunu ise ancak yükselen keskin kokuyu aldığımda fark ettim. Tarih 26 Mart 2011'di. Libya'da Kaddafi'ye bağlı güçler ve muhalifler arasındaki kanlı savaş tüm hızıyla sürüyordu. Muhaliflerin batıya ilerleyişindeki en önemli kentlerden Ecdebiye yeni ele geçirilmişti. O an o savaş yıkımının arasında dolaşırken ilk kez "yaşanan şey her ne olursa olsun kesinlikle bir bahar değil!" demiştim kendi kendime. O gün "Arap baharı" kavramını ilk kez sorgulayacaktım."

Kitapta, Tunus'ta hükümeti deviren eylemlerden, Mısır'da birbirinin peşi sıra gelen iki iktidar değişikliğinin öyküsüne, Libya'daki çöl savaşlarından, Halep'teki kanlı sokak çatışmalarına, İstanbul-Hatay arasındaki "cihat ekspresi"nden, Türkiye-Suriye sınırında yaşananlara kadar birçok olay, tanıklıklara, aktarımlara, belgelere dayanılarak anlatılıyor.

Can Ertuna, meydanları dolduranların mücadelelerini, rejimlerin sonunu hazırlayan toplumsal koşullar ve uluslararası güç çekişmesinin seyri çerçevesinde, objektif bir habercilik diliyle aktarıyor. Kitapta Ertuna'nın gittiği yerlerde çektiği fotoğraflardan bir seçki de paylaşıyor.