Keyfi yerindelerle şeyhlerden-halifelerden-eşkiya devletlerden medet umanlar için yurdun ne sınırı vardır ne de ruhu.

Övünmekle de kazanılmayan o binlerce yıllık ruh!

Yaşamak gerekir geçmişi, geçmişimizin de öncesini.

Arap turistler, şeyhler uğruna delik deşik edilen Karadenizin dağları, yaylaları geliyor akla.

Oysa yaylaları elde tutmak ciddi iştir; temiz yürek ister! Musabaşoğlu Ali (1879-1953) daha çocuklukta sırtına vurduğu odunu, bir çuval tuzu 4 saat yürüyüşten sonra pazarda satıp karşılığı bir okka şeker, bir küçük teneke gazyağını getiriyordu köyüne. Geçim iyice zorlaşınca Batum'da ve Gürcü köylerinde yıllarca pazarcıydı.  

Aklı hep yöre insanının açlığı yenmesindeydi. Önerilerini zamanın Başbakanı İnönü'ye yazıyordu. Hatta Karadeniz'de mandalin yetiştirilmesini öneriyor, Cumhuriyet devletinin yardımını istiyordu. Öyle ya marş "Ankara, Ankara... senden yardım umar her düşen dara" diyordu. İnönü, mandalin önerisini önemli bulduğunu bildirince çok sevinmişti.

Kasabaya keçiyoluyla ulaşılıyordu. Elbette o bilirdi, keçi yolunda sırtında yük taşımanın eziyetini. Cepten para da harcayarak yolun düzeltilmesi için uğraştı Musabaşoğlu.

Şimdilerde yakınmak kolaydır İkinci Büyük Savaşın devlete, yurttaşlara getirdiği ağır yükten. Kimileri Türk devletini kötülemek için o yıllarda halkın ekmek bulamamasının nedenini Cumhuriyet devletine bağlayıveriyorlar.

Onbaşı Adolf Hitlerin başlattığı belayı ve öteki eşkıya devletlerin dünyayı ele geçirmek için savaştıklarını bilmezden geliyorlar. Keyfi yerindelerin, şeyh-şıh müritlerinin aklı fikri bellerinden aşağıdadır ki gerçekleri tersyüz etmekte üstlerine yoktur! Oysa gerçeklerin acısını çekenler, devletlerini, Cumhuriyetlerini yitirmenin ne menem bir şey olduğunu unutamazlar.

Nazi orduları Balkanlara yerleşip sınıra dayanınca kimileri Almanlar topraklarımızdan geçsinler, biz de sebeplenelim diyormuş.

Şimdi siz İskenderun'dan Irak sınırımıza dek asker, silah götürmek isteyen ABD'den 50 milyar Dolar ayak bastı parası isteyenleri anımsayabilirsiniz. Hatta TBMM'de para karşılığında eşkıya devlet ordularının yurdumuzu yol etmelerini savunan İslam Devrimcisi hükümeti, vekilleri v.ö.

Oysa Musabaşoğlu Ali Ağa'nın aklı da, bilinci de, ahlakı da pırıl pırıldır. Toprakların çiğnenmesine razı olanları yanıtlar: "Ben" der, "Babamdan miras evin eşiğinde odun yara yara evi göçerttim; çünkü o eve emeğim geçmemişti. Sonra kendime ev yaptım, bırakın orasının burasının kazılmasını, dış duvarına tebeşirle çizik bile attırmam!"

Biliyorum, yine size yabancılaşan yurtseverlik duygularından söz ettim. Musabaşoğlu'nu dinleyenler de anlayamamış. O da sesini yükseltmiş:

"Bu toprakları Türkler dökülen kanları karşılığında kazandı. Daha yorgunluklarını bile atmadan düşman ayağı bastırırlar mı sanıyorsunuz?!"

Bu bilgileri derlediğim Bilal Köyden'in Ordu Postası'ndaki yazısı, CHP grubunda okununca vekiller ayağa kalkarak Musabaşoğlu Ali Ağa'nın sözlerini alkışlarla onaylamışlar!

Söyler misiniz şimdi; yurdun kaç bucağı, kaç adası, kaç limanı, kaç kapısı ayaklar altında inliyor?

Boşuna soru! Bağırıp çağırmaktan başkaca bir iş yapmayanların umurunda değil yurtsuzluk, devletsizlik ve çağdaş kölelik!

Akdeniz Kıyısında, açıklarda işgal edilen adalarımız, 24 Ocak 2019

* Musabaşoğlu Ali Ağa'nın torunu Ordulu Mühendis Bener Baş'ın ilettiği "Bilal Köyden (A. Asım), Musabaşoğlu Ali Ağa, Ordu Postası, 6 Kasım 1953" yazısından yararlandım..

** v.ö: ve ötekiler.