TUHAFLIK

Dünya bizi kıskanıyor olsa da yolunda gitmeyen bazı işler var:

1-Tarım ve hayvancılık alanında kendi kendimize yetebilen bir toplumduk. 16 yıl içinde mutfağımızda yerli ürüne hasret kaldık, samanı bile dışarıdan alıyoruz. Ürettiğimizden fazlasını tükettiğimiz için atadan dededen kalan ne varsa satıp yemekle kalmadık bir de uçan kuşa borçlandık.

Hızla yoksullaştığımıza göre demek ki ekonomi kötüye gidiyor.

2-Eğitim sistemimiz ülke kalkınmasında görev alacak insan gücünün yetiştirilmesi konusunda olsun; çocuklarımıza çağdaş ve olumlu bir kişilik / kimlik kazandırma konusunda olsun çağımızın gerisine sürüklendi. Çocuğunu imam hatibe göndermeye zorlandığı için umarsız kalarak ağlayıp sızlayan ailelerin sayısı çığ gibi büyüyor.

Demek ki eğitim de kötüye gidiyor.

3-Sağlık, varsıllara özgülendi. Yoksulların, sağlık kurumlarına erişim konusunda Suriyeliler kadar bile şansı kalmadı.

Demek ki sağlık da kötüye gidiyor.

4-İşe gönderdiğin eşin, okula gönderdiğin çocuğun sağ salim eve dönebilecek mi diye kaygı içinde bekliyorsun. Ülkeyi yönetenler bile bir güvenlik ordusuyla korunduklarına göre güvenlik de kötüye gidiyor.

5-Adaletin ulaşabildiği alanlar her gün biraz daha daralıyor. Sabahlara karşı evlerinden alınan birçok insan neyle suçlandığını öğreninceye kadar sağlığını yitiriyor. Demek ki adalet de kötüye gidiyor.

Bir toplumda ekonomi duvara toslamışsa; eğitim, sağlık, güvenlik ve adalet yoksa o toplumda devletin varlığı tartışılır hale gelmiştir. Ancak bizim konumuz o değil, şu soruya yanıt arıyoruz:

Her şeyin kötüye gittiği bir toplumda bu gidişten sorumlu olan bir yönetim, nasıl oluyor da halktan hâlâ % 40 dolayında oy alabiliyor?

Sizce de bu işte bir tuhaflık yok mu?