2002’den önce, Kutsal İttifak adı verilen iktidar ortaklarını kısaca hatırlayalım.
1-F-Tipi, bir diğer adıyla gladyo.
2-Bölücü Kürt Burjuvazisi ve PKK(KCK).
3-Kökten piyasacılık ile ülkeyi yağmalamaya hazırlanmış işbirlikçi sermaye…
İktidarın üst içyapısı, bu üç ana bileşenden oluşuyordu.
Ancak bu üç ittifakın, ittifakta birleşmeleri iktidar için yeterli değildi. Halkı ikna edebilmek için “Ilımlı İslam” dönüştürücü araç olarak kullanılacaktı.
Ortakların içinde ılımlı olmayan silahlı iki gurup vardı.
Birincisi; Bölücü Kürt burjuvazisinin siyasetini tamamlayan silahlı PKK örgütü…
İkincisi; F-Tipi örgütü ile bütünleşmiş, CIA derin devlet yapılanması…
Şartname, yani bileşenlerin iktidardan istedikleri ise şöyleydi.
Kökten piyasacı, işbirlikçi zümrenin şartı; devlet mallarının yağmalanması ve yeni rant alanları yaratılarak sermaye birikimlerini artırmaktı… Özelleştirmelerdi.
Kürt burjuvazisi ve PKK’nın isteği ise; Kürt devletinin kurulması için ilk aşamada özerklikti.
F-Tipinin talepleri ise; iktidardan pay alarak, ABD’nin Türkiye içindeki varlığını çoğaltmak ve pekiştirmekti.
AKP’nin bu üç ortağı idare etmesi oldukça zordu.
Başlangıçta sıcak para akışı hızlı ve çok olduğundan ekonomiyi yönetmek kolay oldu.
Yağmacılar devleti yağmalamakla meşguldüler. Muhalefetleri yoktu.
Cumhuriyetin varlıkları kolayca satıldığı için uluslararası sermayenin, siyasi ve mali desteği 5-6 yıl sürdü.
Sonradan hem sıcak para azaldı. Hem de satılacak fazla ekonomik çıkar fırsatı kalmadı.
ABD’nin orta doğuda petrol çıkarlarını sürdürebilmesi ve rakiplerinin, enerjiye ulaşmasını zorlaştırabilmesi için, İran engelini kaldırması gerekiyordu.
Dolayısıyla, ABD’nin, Türkiye’yi daha çok ve kolay kullanması zorunluğu vardı.
Amerika’nın Türkiye’yi daha kolay kullanması için Fethullah’ın iktidardan aldığı payın yükseltilmesi gerekti.
Kutsal ittifakın projesini yapan ABD, bu durumu öngörmüştü.
ABD, siyasi iktidarı garantiye almanın, derin devleti garantiye almaktan geçtiğini biliyordu.
Kutsal İttifakı bir araya getiren şartlar ortadan kalktığı için ittifak dağıldı.
Kökten piyasacı ve yağmacıların alacağı fazla bir şey kalmadı. Yeni sermaye birikimi modeli için yeni hikâyeye ihtiyaçları var.
Onlar için ittifak bitti. Yeni ittifak arayışı var.
İttifakın içinde en avantajlı olan tabi ki AKP idi. Her şeye rağmen devlet aygıtı onun elindeydi.
Yağmacı sermaye çıkarını alarak çekildi.
AKP ile Fethullah zorunlu olarak hesaplaşmaya gitti.
İttifak bitti.
PKK AKP ittifakının şartları da, karışık bir duruma geldi.
F-Tipinin arkasında ABD’nin olduğu sabitlendi.
Fethullah’ın, Açılıma ya da Çözülmeye destek vermesi, ABD projesi gereği olduğu için bölünmeyi destekledi. Destekliyor.
AKP iki Amerikan bağımlısı örgütten kurtuldu. Eğer kurtulduysa…
Geriye bir PKK kaldı. Maalesef o da, ABD’den siyasi ve askeri destek alıyor.
AKP’nin her şartta, PKK ortaklığını sürdürmek istemesi, PKK’nın ABD ile olan bağını bilmesindendir.
Amerikan projesinin temel şartı; olmazsa olmazı Birleşik Kukla Kürdistan’ın inşasıdır.
Böylece, AKP kendi kuruluş amaçlarına bağlılığını sürdürerek, ABD’ye açık kapı bırakmış oluyor.
Aksi takdirde, AKP ile ABD tam olarak karşı karşıya kalmış olacaklar.
İktidardan verilecek pay bitti. Satılacak varlıklar bitti.
Anlayacağımız; öküz öldü ortaklık ortada kaldı.