MEŞRUİYET ARAYIŞI
Evet ile hayır’ın, “olmak ya da olmamak” derekesinde yaşamsal önem taşıdığını anlamayan kaldıysa bundan sonra da anlayamaz zaten. Şimdi bayloku filan bir yana bırakıp düşünelim.
200 yıla yaklaşan demokrasi deneyimimiz kendisini koruyacak önlemleri alamamış olmalı ki, karşıdevrim amacına ulaştı, laik Cumhuriyet yıkıldı.
Yasama, yürütme, yargı, Türk ordusu, üniversiteler ve Cumhuriyetin 90 yıllık birikimi ele geçirildi, sıra geldi yeni rejimin adını koymaya.
Şimdi karşı devrim diyor ki, “Biz minareyi çaldık, yardım edin de bir kılıf hazırlayalım. Evet deyin bulunduğumuz pozisyonu meşrulaştıralım”.
Nüfusun ezici çoğunluğu neyin oylanacağını bile bilmezken devlet olanakları sonuna kadar kullanılarak, seçmen yanlış bilgilendirilerek, “hayır” diyenler çeşitli baskı ve engellemelerle yıldırılmaya çalışılarak meşruiyet aranıyor.
Ya peki muhalefet ne yapıyor?
Siyasal partilere bakarsak, bir tanesi zaten AKP’nin dar günlerindeki kurtarıcısı.
İkincisi kendi özel gündemiyle uğraşmaktan demokrasi sorunlarına zaman ayıramıyor.
Üçüncüsü de Cumhuriyeti kuran Atatürk’ün partisidir ki şu anda yapılacak eleştirinin demokrasi güçlerine zarar vereceğini düşünüyorum. “Hiç kampanya yapmasalar nasıl olacaktı”, diye düşünmeden de edemiyorum.
Ancak demokratik kitle örgütlerinden bilim insanlarına ve baro başkanlarından askerlere Kuvayı Milliye ruhunun her yerdeki varlığını da duyumsuyorum ki bu hepsinden daha değerlidir.
Son söz:
Biz bu güzelim memleketi sandıkta kazanmadık; sandığa da teslim etmeyiz.
Herkes aklını başına devşirsin